کلاس های درس در آینده چه شکلی خواهند بود؟ - مجله حقوق

در این مقاله صحبت های مایک بلکمن، مدیر سازمان رویدادهای سامانه های یکپارچه، را می خوانیم که ایده هایی جالب راجع به تغییرات مورد احتیاج در کلاس های درس دارد.

درحالی که کووید-19 دانش آموزان را از حضور یافتن در کلاس های درس بازداشته، تکنولوژی، مثل دیگر ابعاد زندگی، وارد میدان شده تا راهکاری تازه پیش پایمان بگذارد. به همین ترتیب، پاندمی نقش نوعی شتاب دهنده را برای ترندهای فعلی ایفا نموده و حالا اجبار به استفاده از راهکارهایی به وجود آمده که بعضی مدارس، کالج ها و دانشگاه ها شاید در گذشته نسبت به استفاده از آن ها مردد بودند.

از پروفسورهای هولوگرامی گرفته تا اردوهای مجازی در جنگل های آمازون، بیایید به مرور ویژگی هایی بپردازیم که احتمالا سر از مدارس آینده درآورند.

دانش آموزان در جایگاه معلم

وقتی به گذشته و زمانی که در مدرسه حضور می یافتید فکر می کنید، ایده درس خواندن از خانه شبیه به بهانه خوبی برای چندین ساعت نشستن پای بازی های ویدیویی، تماشای تلویزیون، خیره شدن از پنجره به بیرون و خلاصه هرکاری به جز یادگیری دروس به نظر می رسد. یکی از عظیم ترین چالش هایی که دانش آموزان با آن روبرو شده اند، یافتن انگیزه برای نشستن و درس خواندن در محیطی بیرون از کلاس درس است.

مشکل کلاس های مجازی و حتی کلاس های درس سنتی این است که چه شش دانش آموز داشته باشیم و چه 300 دانش آموز، در نهایت قرار نیست همه افراد به صورت مداوم در بحث ها دخیل باشند. این در حالی ست که پژوهش ها نشان می دهد در صورتی که به دانش آموزان اجازه دهیم خودشان موضوع درس را انتخاب نمایند، می توانیم انگیزه و اراده فردی را بیش از پیش در آن ها پرورش دهیم.

درحالی که پاندمی کووید-19 عمدتا مدت زمانی که دانش آموزان با معلمان شان سپری می نمایند را کاهش داده، حالا جنبشی راه افتاده برای سوق دادن دانش آموزان به کشف چیزهایی که خودشان دوست دارند؛ برخلاف رویکرد سنتی که خیلی ساده به آن ها می گفت باید به سراغ چه بفرایند.

البته پژوهش های دیگر این هشدار را می دهند که برای انگیزه یافتن، این انتخاب ها باید مرتبط با علایق و اهداف دانش آموز باشند، بیش از حد پیچیده جلوه ننمایند و هم راستا با ارزش های فرهنگی او باقی بمانند. آنچه اکنون شاهدش هستیم، تغییر جهت به سمت فردگرایی و آموزش مبتنی بر دانش آموز است. نمونه چنین رویکردی را قبلا در اپلیکیشن های آموزشی مانند دولینگو، Edmentum و Wizenoze نیز دیده ایم.

کار همین جا تمام نمی گردد. تکنولوژی های جدید مانند چت بات های مبتنی بر هوش مصنوعی از همین حالا نقش دستیار و معلم را برای دانش آموزان ایفا نموده و به آن ها اجازه می دهند که بی درنگ، فیدبکی برای فعالیت هایشان داشته باشند.

شرکت های نیوزلندی Vector و Soul Machines این ایده را در سال 2018 میلادی اندکی به جلو راندند و از Will، نخستین معلم آواتار مبتنی بر هوش مصنوعی رونمایی کردند که برنامه ریزی شده تا راجع به انرژی های پایدار، با بچه ها دبستانی، مکالماتی تعاملی برقرار کند.

به عنوان یک رابط کاربری انسان به هوش مصنوعی، هرچه رباتی مانند Will بیشتر با مردم ارتباط برقرار کند، بیشتر به آن ها پاسخ دهد و رفتارهایش را به نمایش بگذارد، در نهایت بیشتر احساسی مثل واقعی بودن خواهد داشت. بخش جالب ماجرا این است که تکنولوژی یادگیری تطبیق پذیر می تواند به این بات ها یاری کند که تجربه ای شخصی سازی شده برای هرکدام از افرادی که با آن ها تعامل دارند پدید آورند. در واقع Soul Machine باور دارد که رباتی مانند Will می تواند یک روز مشکل اختلاف آموزشی را در کشورهای در حال توسعه رفع کند.

تکنولوژی، یادگیری از راه دور را دسترس پذیرتر می نماید

تصور کنید در یک کلاس دانشگاهی آنلاین نشسته اید و درست در لحظه ای که استاد می گوید: از این بخش در امتحان سؤال خواهیم داشت، اپلیکیشن کنفرانس ویدیویی تان فریز یا اینترنت قطع می گردد. معینا نت برداری و دنبال کردن مسائل مطرح شده در کلاس های آنلاین برای همه سخت خواهد بود، اما مشکل فقط راجع به استادِ فریز شده روی نمایشگر نیست.

اگرچه سوییچ سریع به سمت یادگیری آنلاین توانست برای بعضی جایگزینی مناسب باشد، اما مشکلاتی از نظر دسترسی پذیری را نیز با خود به همراه آورد. دانش آموزانی که مشکل شنوایی دارند یا افرادی که دسترسی چندانی به وای فای، یک کامپیوتر یا حتی یک اتاق بی سر و صدا ندارند به ناگاه از بقیه عقب می مانند.

در جریان کنفرانس آموزش عالی در رویداد ISE 2020، الیستیر مک ناوت، متخصص حوزه دسترسی پذیری راجع به اهمیت ساخت ابزارهای آموزشی چند رسانه ای برای تمام دانش آموزان و بسته به شرایط جغرافیایی و همین طور قانون گذاری های دسترسی وب در هر کشور صحبت کرد.

معنای این موضوع برای یادگیری آنلاین این است که اطمینان حاصل کنیم محتویات ویدیویی زیرنویس بی درنگ، ترانسکریپت دقیق و وضوح تصویر بالا دارند و در دسترس همه قرار می گیرند. اگرچه بعضی پلتفرم ها مانند زوم و یوتوب گزینه هایی برای زیرنویس هم زمان اضافه نموده اند، اما این ابزار بیشتر وقت ها یا جملات را اشتباه می نویسد یا اصلا متوجه شان نمی گردد. وقتی هم که نوبت به کلاس هایی می رسد که استاد یا معلم لهجه خاصی دارد، شرایط از این هم پیچیده تر می گردد.

خوشبختانه اکنون تکنولوژی جدیدی داریم که می تواند به یاری بشتابد. برگزارنمایندگان رویداد ISE سال جاری از سیستم ضبطی برای کلاس های درس رونمایی کردند که ویدیوهایی با کیفیت فراوری نموده و می توان آن ها را به اشتراک گذاشت، بازبینی کرد یا حتی با دیگر محتویات آموزشی در هم آمیخت. شرکت Epiphan هم از LiveScrypt رونمایی کرد که یک ابزار صحبت به متن مبتنی بر هوش مصنوعی است که دقت بسیار بالاتری نسبت به ابزارهای مشابه دارد.

دسترس پذیری کامل مسئله ای عظیم برای حدود 826 میلیون دانش آموز در سراسر دنیا است که در خانه به کامپیوتر دسترسی ندارند و در آینده نزدیک، مسئله ای عظیم باقی خواهد ماند. این یکی از عظیم ترین چالش های آموزش آنلاین است که استارتاپ ها، آموزگاران و جوامع باید در صدد رفع کردنش برآیند.

دیگر خبری از تخته گچی و ساعت ها سخنرانی نیست

به گفته بلکمن، ترند اصلی سال های اخیر، فاصله دریافت از رویکرد قدیمی کلاس های درس است؛ اینکه معلم منبع تمام دانش در کلاس به حساب می آید. این روش حالا قرار است جایش را به استایل های یادگیری پیچیده تر بدهد. به این ترتیب، از رویکرد یک چیز برای همه هم فاصله می گیریم و برای مثال گروه هایی کوچک را خواهیم داشت که هرکدام وظایف متفاوتی بسته به توانایی ها و علایق خود دارد.

در واقع پژوهشی که از سوی دانشگاه هاروارد اجرا شده نشان می دهد دانش آموزان در جریان یادگیری فعالانه، چیزهای بیشتری نسبت به روینمودهای قدیمی تر می آموزند. از سوی دیگر، محققان و والدین حالا خواهان تمرکز بیشتر بر توسعه مهارت های عمومی مانند کار تیمی، برقراری ارتباط و هوش عاطفی، در کنار مهارت های فنی هستند. برای مثال در بریتانیا، 88 درصد از جوانان، 94 درصد از کارفرمایان و 97 درصد از معلمان، مهارت های زندگی را به اندازه تحصیلات آکادمیک یا حتی بیشتر از آن ها مهم تلقی می نمایند.

به جای کلاس هایی طولانی که تماما از سخنوری معلم یا استاد تشکیل شده اند، مدارس آینده بیشتر با موضوع فعالیت های گروهی و پروژه ای خواهند بود که به دانش آموزان اجازه می دهد موضوعی که دوست دارند را انتخاب نموده و وارد گروهی شوند که اعضای آن با یکدیگر همکاری می نمایند. دیوایس های مبتنی بر اینترنت اشیا یا نمایشگرهای لمسی و تعاملی هم کار گروهی را آسان می نمایند. چون تمام اعضا می توانند به راحتی روی دیوایس هایشان دست به خلاقیت زده و محصول را با سایرین به اشتراک بگذارند.

در حالی که فاصله گذاری اجتماعی کماکان در اقصی نقاط دنیا یک ضرورت به حساب می آید، راهکارهای مبتنی بر واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و واقعیت ترکیبی در حال پا دریافت هستند. تصور کنید که با این تکنولوژی ها به یک اردو به امپراتوری روم می روید یا در جنگل های آمازون، با دانش آموزانی از سراسر دنیا راجع به طبیعت صحبت می کنید.

بعضی از پژوهش ها همین حالا نشان داده اند که استفاده از واقعیت افزوده در کلاس درس می تواند منجر به فعالیت گسترده تر دانش آموز، عملکرد بهتر در یادگیری و انگیزه هرچه بیشتر او گردد.

یکی از بهترین تأمین نمایندگان محتویات واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، Google for Education است، اما کمپانی های معدودی از پتانسیل های این تکنولوژی استفاده نموده و دست به کارهای خلاقانه می زنند.

معلمان هم از تکنولوژی سهمی دارند

این فقط دانش آموزان نیستند که از تکنولوژی های پیشرفته در کلاس های درس و مدارس آینده نفع می برند. پروفسورهای آینده به جای اینکه سوار هواپیما شده و به محل سخنرانی بفرایند، می توانند خیلی ساده روی جایگاه همیشگی خود نشسته و تصویر خود را در قالب هولوگرام به تمام نقاط دنیا مخابره نمایند (حتی شاید چند نقطه از دنیا به صورت هم زمان).

اگر چنین چیزی برایتان بیش از حد علمی-تخیلی به نظر می رسد باید گفت که کالج تجارت ایمپریال از سال 2018 آغاز به پخش سخنرانی های استادان خود به صورت هولوگرامی نموده است.

دام پیتس، متخصص تکنولوژی های آموزشی در دانشگاه لندن عقیده دارد که: گذشته از رجحان واضح تکنولوژی های هولوگرافیک، مزیت اصلی آن ها این است که نزدیک ترین تجربه به حضور فیزیکی سخنران در محل را برای بینندگان به ارمغان می آورند. در نمونه های وورک شاپ من، صفحه ای که تصویر هولوگرافیک روی آن به نمایش در می آمد به ظاهر نامرئی بود و تصویر سخنران هم در ابعاد دنیای واقعی و سه بعدی بود. با صدایی که سازگاری کامل با تصویر باکیفیت هولوگرام ها داشت. این سطحی تازه از روان بودن را به تجربه یادگیری می آورد و برای دانشجویانی که فیزیکی در اتاق حضور دارند، تمرکز بیشتر بر سوژه مورد بحث را به ارمغان خواهد آورد.

همان طور که پیتس شرح می دهد، استفاده از تکنولوژی هولوگرافیک تجربه ای به مراتب بهتر از استریم های آموزشی در اپلیکیشن زوم خواهد بود: سخنرانی به وسیله یک پلتفرم کنفرانس تحت وب مانند زوم به عنوان جایگزینی برای سخنرانی های فیزیکی، یک گام بلند به سمت پایین است و صرفا اتاق، جایش را به آن پلتفرم داده. اگر فرایند آموزش به صورت زنده و آنلاین انجام گردد، ضروری است ملاحظاتی راجع به درگیر نگه داشتن دانشجویان نیز در نظر گرفته گردد. تحمل سخنرانی یک ساعته روی نمایشگر، حتی از محیط فیزیکی هم سختتر است.

با این همه، استادانی که می خواهند یک روز تبدیل به هولوگرام شوند باید حواس شان به حداقل یک چالش باشد: وقتی در نقش سخنران قرار می گیرید، مخاطبان به جای اینکه در اتاق مقابل شما باشند، روی یک نمایشگر هستند و بنابراین تعامل با آن ها سختتر خواهد بود.

به بیان دیگر، یافتن زاویه های درست برای اینکه در کلاس چرت بزنید و استاد متوجه نگردد، حتی از قبل هم آسان تر خواهد بود.

کلاس های درس به روزرسانی می شوند

برای جای دریافت در این واقعیت تازه، دانش آموزان و معلمان به چیزهایی بیشتر از یک کلاس درس استاندارد و مجموعه ای از نیمکت ها که با چیدمانی معین ردیف شده اند احتیاج خواهند داشت.

یک ترند عظیم دیگر، توانایی محیط های آموزشی در تغییر ساختار است. بعضی از مؤسسات پیشرفته آموزشی، فضاهایی عظیم و چند کاربردی برای فرایند یادگیری دارند که می توانند به صورت هم زمان با چندین کلاس و سخنرانی مختلف تطابق یابند. این کار احتیاجمند اینست که تجهیزات ویدیویی و به خصوص صوتی در کلاس، با مجموعه ای از ساختارهای مختلف سازگار باشند. در دوران کووید-19، فاصله گذاری اجتماعی باید به ایجاد ساختارهای انعطاف پذیر در کلاس های درس منجر گردد.

اگر برایتان جای سؤال است که محیط آموزشی چقدر در فرایند آموزش تغییر ایجاد می نماید، باید گفت که تحقیق ها نشان می دهد طراحی کلاس درس، پیشرفت آکادمیک در یک سال درسی را تا 25 درصد تحت تأثیر قرار می دهد.

در رویداد ISE 2020، پیت ون در زاندن، تحلیلگر دانشگاه تکنولوژی دلفت به صحبت راجع به محیط های آموزشی و ابزارهای تعاملی پرداخت که بسته به فعالیت داخل کلاس، امکان تغییر محیط را فراهم می آورند و منجر به بهبود دسترسی پذیری، خط دید و ظرفیت نشستن می گردد.

گذشته از تمام این ها، محیط های انعطاف پذیر باید به ابزارهای درست دسترسی داشته باشند تا کیفیت صدا، برای همه مناسب باشد. همین سال جاری، سه شرکت Humantechnik و Williams AV و Opus Technologies از آمپلی فایرها و سیستم های مشابهی رونمایی کردند که به دانشجویانی که مشکل شنوایی دارد یاری می نمایند تا نویز پس زمینه از بین برود و صدای سخنران را بهتر بشنوند.

در نهایت باید گفت که دقیقا نمی دانیم مدارس آینده چه شکلی خواهند بود، اما رویدادهایی مانند ISE تصویری واضح تر از آن ها برایمان ترسیم می نمایند.

• عظیمان فناوری چند کلاس درس خوانده اند؟

منبع: TheNextWeb