هر اثر قدیمی از سخنوران ایرانی می تواند مفید باشد - مجله حقوق

کاووس حسنلی در گفت و گو با خبرنگاران و در مورد خبری که اخیرا در شبکه های مختلف در مورد پیدا شدن نسخه قدیمی دیوان حافظ منتشر شده است، گفت: نسخه های خطی پایه بسیاری از داوری ها در باره متون ادبی است. اما اهمیت و حساسیت این موضوع باعث شده در طول تاریخ همواره مورد سوء استفاده سودجویان نیز قرار بگیرد.

این استاد دانشگاه شیراز گفت: اول و قبل از هر گونه داوری علمی در مورد اصالت این نسخه باید به اصل نسخه دسترسی داشت. بسیاری از این گونه خبرها برآمده از تبلیغات رسانه ای ست.

او ادامه داد: دوم اینکه چنانچه اخبار منتشر شده درست باشد و تاریخ کتابت نسخه 1462 میلادی یعنی 866 هجری باشد، می تواند نسخه ای قابل اعتنا تلقی شود. اما معلوم نیست این نسخه چه میزان از اشعار حافظ را در برمی گیرد.

حسنلی اضافه نمود: مهم تر از آن اینکه از نسخه های دیوان حافظ دست کم سی نسخه الان موجود است که قبل از این تاریخ کتابت شده. مثلاً نسخه شادروان خلخالی مربوط به سال 827 است و دیوان هایی که امروزه از حافظ در دسترس مردم قرار گرفته است؛ از جمله تصحیح شادروان قزوینی و زنده یاد خانلری، از این نسخه استفاده کرده اند.

این حافظ پژوه ادامه داد: شادروان سلیم نیساری نسخه های خطی دیوان حافظ مربوط به قرن نهم را در کتابی با همین نام معرفی کرده اند که مرکز حافظ شناسی در سال 1380 آن را منتشر کرده است.

مدیر مرکز حافظ شناسی گفت: بی گمان هر اثر قدیمی که در پیوند با سخنوران گذشته ایران پیدا شود، شایسته توجه است و می تواند مفید باشد. در مورد شعر حافظ شیرازی هم که از افتخارات بین المللی مردم ایران به شمار می رود این موضوع مهم و حساسیت برانگیز است.

حسنلی گفت: در مجموع این نسخه اگر هم کاملا معتبر و اصیل باشد، به اندازه تبلیغاتی که در رسانه های رسمی و غیر رسمی از آن شده است، نمی تواند تاثیری در فرایند حافظ شناسی داشته باشد. زیرا بعید است در میان نسخه های موجود سده نهم حرف تازه ای داشته باشد.

به گزارش خبرنگاران، طی روزهای اخیر خبری مبنی بر کشف یک نسخۀ قدیمی دیوان حافظ در آمستردام هلند در رسانه ها و شبکه های اجتماعی دست به دست می شود.

در این خبر که به فیلم کوتاهی نیز همراه است، نسخه کشف شده دیوان حافظ را خطی و مربوط به سال 867 قمری یعنی 75 سال بعد از وفات حافظ دانسته اند که در بغداد کتابت شده است.

براساس این خبر دیوان یاد شده متعلق به آقای جعفر قاضی، ساکن مونیخ المان بوده که بعد از درگذشت او در سال 2007 ناپدید و از همان زمان جستجوی پلیس آلمان برای یافتنش شروع شده است.

در این خبر اعلام شده که ارزش این نسخه یک میلیون یورو تخمین زده می شود و بعضی از کانال های خبری آن را قدیمی ترین نسخۀ دیوان حافظ معرفی کرده اند که درست نیست.