بازدید از موزه مرگ به روایت تصویر - مجله حقوق

عکس هایی از صحنه های جرم، قتل های مشهور و جنجالی تاریخ، وسایلی که هنگام خودکشی های دسته جمعی برای مردن به کار رفته اند و بعلاوه آثاری که به وسیله قاتلان بدنام به جا مانده اند از دیگر اقلامی هستند که در این موزه دیده می شوند. به اینها، وسایلی مثل چوبه دار، جایگاه الکتریکی و حتی گیوتین و صحنه های بازسازی شده برخی جنایات را هم اضافه کنید تا به این نتیجه برسید که مسوولان موزه، نام کاملا مناسبی را برای آن انتخاب نموده اند.

بنیانگذاران این موزه زن و شوهری به نام جی دی هیلی و کتی شولتز هستند. این زن و شوهر در سال 1988 و در سن دیه گو سنگ بنای این موزه را به اسم یک گالری هنری بنا نهادند.

البته در این گالری که ریتا دین نام داشت، هیچ چیز عجیب یا ترسناکی مشاهده نمی شد. اما از آنجا که در سال 1992 در این گالری نمایشگاهی با اسم کارهای هنری و نامه های به جا مانده از قاتلان سریالی برگزار گردید و با استقبال هم رو به رو شد، مالکان گالری به فکر تاسیس موزه ای با این اسم افتادند.

در اوایل دهه 1990 میلادی، گالری به مکانی انتقال یافت که قبلا به اسم سردخانه از آن استفاده می شد، پس از آن، برگزاری نمایشگاهی از سلاح های عجیب و غریب ازجمله دستگاه ها و وسایلی که برای اعدام استفاده می شدند، انگیزه های این زن و شوهر را قوی تر کردند و اولین موزه مرگ در دنیا در زیرزمین گالری کنونی و درواقع سردخانه سابق در اول ژوئن سال 1995 افتتاح شد.

جنجال بر سر ایجاد موزه مرگ

افتتاح موزه مرگ با موفقیت و محبوبیت همراه بود و سبب شد که گالری خیلی زود به رشد خود ادامه دهد و به یک موزه واقعی تبدیل شود. اگرچه این موزه به علت جنجال هایی که به پا شد چندین بار تغییر مکان داد، اما انتها توانست در سال 2008 به بلوار هالیوود لس آنجلس انتقال پیدا کند و به کار خود ادامه بدهد.

موضوعات جنجال برانگیز در این موزه کم نیستند؛ از انواع و اقسام وسایل مورد استفاده در مرنام خاکسپاری گرفته تا تمام چیزهایی که از جنایتکاران بدنام و قاتلان سریالی به جا مانده اند در این موزه به نمایش گذاشته شده است. اما چیزی که بیش از خود این وسایل دارای اهمیت است، نحوه نمایش آنهاست.

این آثار طوری به نمایش گذاشته شده اند که همچون یک اثر هنری به نظر برسند. این خصوصیت موزه مرگ به منشاء پیدایش آن که یک گالری هنری بود بازمی شود.

در موزه مرگ، آثار و نشانه های زیدی از قاتلان سریالی وجود دارد؛ مانند توپ های بیس بال امضا شده به وسیله آنان، نامه ها و حتی عروسک هایی که روزگاری این انسان های بی رحم صاحبش بوده اند. یکی دیگر از مواردی که در موزه مرگ به نمایش گذاشته شده و هواداران زیادی هم دارد، نمایش سنت ها و روش های مختلف تشییع جنازه در سراسر دنیا و در فرهنگ های مختلف است.

بعلاوه انواع وسایلی که هنگام تشییع جنازه از آنها استفاده می شود و حتی مراحل مختلف مرنام تشییع جنازه از کارهای مربوط به پزشک قانونی گرفته تا مراحل کفن و دفن هم برای عموم مردم به نمایش گذاشته شده است.

بازدیدکننده های این موزه می توانند تجهیزات کالبدشکافی، نحوه مومیایی کردن اجساد و حتی جسدهای مومیایی شده را هم ببینند. در این موزه عکس هایی از عکاس معروف مل کیل پاتریک وجود دارد که صحنه های تصادف های خود و تصاویری از صحنه های جرم و جنایت را به نمایش می گذارد؛ این عکس ها مربوط به زمانی است که این عکاس برای شرکت های بیمه کار می کرد و به همین علت عکس های بسیاری از صحنه های تصادف از او برجا مانده است.

کوکب سیاه در موزه

در این نمایشگاه جزئیات پرونده قتل الیزابت شرت، بازیگری که به کوکب سیاه معروف شده بود هم به تصویر کشیده شده است. در زمستان سال 1947، جسد الیزابت شرت در پارکی در لس آنجلس کشف شد که به شکل وحشتناکی کشته شده بود.

راز مرگ این زن بازیگر هرگز کشف نشد و داستان های مختلفی درباره مرگ او گفته شد که این جنایت را در هاله ای از رمز و راز فرو برد.

منبع: مجله سرنخ

باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir

منبع: برترین ها