کاخ عجیبی که بر روی رودخانه ساخته شده! - مجله حقوق

پادشاه شارل هشتم فرانسه از مدت ها قبل محلی که امروز این کاخ در آن واقع شده است را خریده بود و خیال داشت که در آن کاخ بزرگی درست کند. او برای این کار، قلعه و آسیابان محکمی که در اینجا قرار داشت را خراب کرد و در اوایل قرن 16 از کاخ دارش توماس بوهیر خواست که این کاخ را بسازد. همسر توماس مسئول نظارت بر نحوه ساخت و ساز این کاخ بود برای همین هم هست که می گوییم این کاخ را یک زن ساخته است. ماجراهای جالبی رخ داد تا این کاخ برای مدت 400 سال در اختیار زنان باشد و کاملا به سلیقه زنان ساخت و ساز و بازسازی گردد.

بعد از مرگ توماس، پادشاه فرانسوای اول به خاطر طلبی که داشت این قلعه را تصرف کرد اما چند وقت بعد از تصاحب این قلعه فوت کرد و اینجا به پسرش، هنری دوم رسید. هنری دوم این کاخ را به همسرش، دیانا هدیه داد. دیانا که از این هدیه حسابی ذوق زده شده بود کاخ را مملوء از تزئیات کرد و با اضافه کردن یک باغ آن را باشکوه تر از قبل کرد. از طرفی او یک پل هم بر روی رودخانه ساخت تا رفت و آمد به این کاخ را راحت تر کند.

بعد از اینکه هنری دوم در حادثه ای غم انگیز در سال 1559 درگذشت همسر اول او، کاترین از فرصت استفاده و دیانا را از کاخ بیرون کرد. کاترین نوسازی های زیادی بر روی کاخ انجام داد و آن را بزرگ تر از قبل کرد. او بر روی پلی که قبلا دیانا بر روی رودخانه کشیده بود یک گالری دو طبقه به سبک رنوسانس ایتالیایی ساخت که امروز همه مردم این کشور این گالری معروف را می شناسند.

بعد از مرگ کاترین در سال 1589 این کاخ به عروسش لوئیس، همسر هنری سوم رسید. بعد از اینکه هنری سوم در همان سال ترور شد لوئیس مدتی افسردگی گرفت و تصمیم گرفت که برای کم کردن غم و غصه اش این کاخ را به مقبره تبدیل و اتاق های خواب را کاملا به رنگ سیاه رنگ آمیزی کند.

در نهایت لوئیس هم این کاخ را برای دختر برادرش به ارث گذاشت، کسی که در آن موقع فقط 6 سالش بود اما به علت نسبتی که با هنری چهارم داشت این کاخ به او رسید. کاخ در طی 100 سال بعد شرایط خیلی بدی پیدا کرد چون بوربون ها علاقه چندانی به این کاخ نداشتند و اصلا تلاشی برای توسعه و بازسازی کاخ انجام ندادند.

در سال 1733 دیگر زمان آن فرا رسید که این کاخ از دست خانواده های سلطنتی خارج گردد چون آن ها انگار علاقه ای به کاخ نداشتند. در همان سال کاخ به وسیله فرد پولداری به نام دوپین خریداری شد. همسر او، لوئیز دوپین در این کاخ یک سالن ادبی تاسیس کرد تا پای آثار روشنفکران ادبی آن موقع مثل نمایش نامه نویس ماریوو، بوفون و … را به کاخ باز کند. بعد از اینکه تب و تاب انقلاب فرانسه بالا گرفت آشوبگر ها ین کاخ را نماد زیاده خواهی ها و بی عدالتی های پادشاهان می دانستند برای همین تهدید کردند که به زودی این کاخ را خراب می نمایند. اما لوئیس دوپین پیروز شد تا آشوب گران را از این تصمیم منصرف کند؛ آن هم با یادآوری این نکته که این کاخ تا کیلومترها تنها پلی است که بر روی رودخانه شر کشیده شده است.

آخرین زنی که ردی از خود در این کاخ به جا گذاشت کسی نبود جز مارگاریت پلوزه، زن ثروتمندی که کاخ را در سال 1864 خرید و آغاز کرد به ساخت و ساز و ترمیمش. او تقریبا همه بخش های داخلی کاخ را بازسازی کرد و همه قسمت هایی که قبلا به این کاخ را اضافه شده بود را از بین برد. متاسفانه مارگاریت برای بازسازی این کاخ آنقدر ولخرجی کرد و پول زیادی خرج کرد که در نهایت به ورشکستگی رسید و مجبور شد این کاخ را بفروشد و از پولش استفاده کند. پس از اینکه مارگاریت این کاخ را فروخت دیگر کاخ از دست زنان خارج شد چون صاحب بعدی اش مردی به نام هنری منیر بود که در سال1913 کاخ را خرید و امروز همچنان مالک این کاخ است.

منبع: amusingplanet.com